Komosa ryżowa: ziarno mocy z Andów

Nazwy „proso” lub „ryż” w przypadku quinoa są raczej mylące, ponieważ ta roślina uprawna wcale nie należy do rodziny traw, ale raczej do rodziny komosowatych i szarłatowatych. Z botanicznego punktu widzenia ta południowoamerykańska roślina uprawna jest więc bardziej spokrewniona z burakiem, boćwiną lub szpinakiem. 

Komosa ryżowa jako zboże rzekome

Można używać zarówno nasion, jak i liści rośliny quinoa. Liście są szczególnie bogate w składniki mineralne i są chętnie spożywane jako warzywo, a także w postaci sałatki. Z kolei nasiona tej uniwersalnej rośliny są podobne do zboża. Z tego powodu komosa ryżowa jest często nazywana zbożem rzekomym lub pseudozbożem.

Pod względem wartości odżywczych przewyższa ona wiele klasycznych zbóż.  Ponadprzeciętna jest zwłaszcza zawartość magnezu i żelaza. Komosa ryżowa jest również uważana za doskonałe źródło białka. Ponieważ nie zawiera glutenu, może służyć jako zamiennik zboża w przypadku nietolerancji glutenu. Określenie „zboże rzekome” sprawdza się także pod innym względem, ponieważ rzeczywiście możliwe jest warzenie piwa z nasion tej rośliny.

Komosa ryżowa pochodzi z Andów w Ameryce Południowej, gdzie jest uprawiana od ponad 5000 lat – zwłaszcza na wysokości 4000 metrów. 

Te dość małe nasiona (wielkości ziarna gorczycy) są, podobnie jak amarantus, bezglutenowym pseudozbożem. Komosę ryżową można używać jak ryżu. Można ją jeść samą lub jako dodatek do musli. Przed gotowaniem należy ją namoczyć. Nieugotowaną komosę ryżową należy przechowywać w suchym, ciemnym miejscu, w stałej temperaturze. Surowa komosa ryżowa może być przechowywana przez dwa do trzech lat od daty produkcji. Natomiast ugotowaną można przechowywać w lodówce przez tydzień. Możliwe jest też jej zamrożenie.

Komosa ryżowa zawiera dużo wartościowego białka, żelaza, magnezu, manganu, cynku i kwasu foliowego. Jest to zdrowa alternatywa dla ryżu.