Limburger: intensywnie pikantny w smaku

Czerwonawa maź, którą regularnie pokrywa się powierzchnię sera podczas procesu dojrzewania, w znacznym stopniu przyczynia się do uzyskania szczególnie intensywnego smaku i zapachu.. Po okresie dojrzewania limburger sprzedawany jest pod postacią kostek i prostopadłościanów. Ma kremowy kolor i czerwonobrązową skórkę. Ze względu na swój wygląd bywa też nazywany „serem ceglanym”. W konsystencji przypomina nieco ser feta, ponieważ jest tak samo twardy i kruchy. Młody limburger ma dość łagodny smak. Im dłużej dojrzewa, tym jest bardziej miękki, kremowy i ma intensywniejszy smak.

Początki sera sięgają XIII wieku, kiedy to był on wytwarzany przez mnichów w klasztorach w okolicach dzisiejszego niderlandzko-belgijskiego regionu Liège w dawnym księstwie Limburgii. W 1830 roku hurtownik sera Carl Hirnbein przywiózł przepis z podróży naukowych do swojego domu w regionie Allgäu. Otworzył on w Oberallgäu pierwszą w południowych Niemczech mleczarnię produkującą sery miękkie limburger. Produkcja limburgera odnosiła coraz większy sukces. Przez pewien czas był tak popularny, że jego cena była podstawą kalkulacji cen mleka. Dziś limburger jest produkowany głównie w Niemczech.

Limburger doskonale sprawdza się jako pożywna przekąska na chlebie pełnoziarnistym lub pokrojony w kostkę jako dodatek do pikantnej zielonej sałatki bądź klasycznej sałatki serowej. Skórkę rozsmarowanego sera można również jeść. Ze względu na to, że dobrze się topi, można go używać w połączeniu z daniem głównym, np. do faszerowania warzyw, takich jak cukinia czy papryka lub pokrojonego w plastry na potrawce z wieprzowiny lub udku z kurczaka. W Allgäu popularne jest przygotowywanie tradycyjnych klusek serowych z Allgäu. Biorąc pod uwagę fakt, że limburger jest intensywnie pikantny, możliwości jego wykorzystania w kuchni są niemal nieograniczone.

Przechowywanie sera limburger

Bez chłodzenia miękki ser nie powinien być przechowywany dłużej niż jeden dzień. W lodówce limburger może być przechowywany przez trzy tygodnie. Ze względu na intensywny zapach, należy go zawsze przechowywać dobrze zawiniętego w folię lub, jeszcze lepiej, w plastikowym pudełku. Jak wszystkie sery, powinien znajdować się na górnej półce lodówki lub w komorze na drzwiach, gdzie nie jest zbyt zimno. Jeśli skórka jest mazista, a jasne wnętrze sera się pomarszczyło, nie jest już zalecany do spożycia, ponieważ przekroczono optymalny stopień dojrzałości.

Ten ser z mleka krowiego jest dostępny w różnych wersjach, w zależności od zawartości tłuszczu. Jest oferowany w pięciu wersjach o różnej zawartości tłuszczu, aż po wersję kremową. Limburger o 20% zawartości tłuszczu jest wersją o najniższej zawartości kalorii, dlatego może być stosowany w diecie osób dbających o sylwetkę. Limburger jest bogaty w witaminy z grupy B, które odpowiadają za metabolizm kwasów tłuszczowych i aminokwasów oraz za uruchamianie rezerw energetycznych. Sery miękkie mają wysoką zawartość wody, stąd ich miękka konsystencja. Duża zawartość wapnia korzystnie wpływa na kości i zęby.