Papryka: doskonała jako przyprawa i nie tylko

Rozróżniamy paprykę słodką i ostrą. W przypadku papryki słodkiej kolor warzywa wskazuje na odpowiedni stopień dojrzałości. Zielone strąki są jeszcze niedojrzałe, żółte i pomarańczowe mogłyby pozostać dłużej na krzewie, a czerwone sztuki wskazują, że pełna dojrzałość została osiągnięta. Oprócz strąków o typowym kształcie, dostępne są mięsiste papryczki pomidorowe, długie, wąskie papryczki spiczaste oraz słodkie, brązowo zabarwione tzw. papryczki czekoladowe.

Papryka zielona smakuje bardziej cierpko niż żółta, papryka czerwona ma mocny smak, ale ma także delikatny, słodki aromat. Małe papryczki ostre takie jak chili, są suszone w wersji ostrej lub łagodnej, a następnie często mielone na proszek. Substancja odpowiedzialna za ostrość to „kapsaicyna”. Jego koncentracja jest bardzo różna.

Papryka pierwotnie pochodziła z Ameryki Środkowej i Południowej. Dzięki ptakom dotarła do południowych Stanów Zjednoczonych. Dzikie gatunki papryki uprawiano już 7000 lat p.n.e. Około 2000 lat później powstały pierwsze formy uprawne. Podczas drugiej podróży Kolumba do Ameryk przywiózł owoce, które były uprawiane w Hiszpanii. Stamtąd papryka szybko się rozprzestrzeniła i stała się znana na całym świecie dzięki stale rozwijającemu się światowemu handlowi. Dołączyła do ostrych przypraw, takich jak pieprz, i stała się integralną częścią kuchni. 

Niewiele rodzajów warzyw jest tak wszechstronnych, jak strąki słodkiej papryki. Dobrze smakuje na surowo, przygotowana na parze, duszona, pieczona, grillowana lub gotowana. Klasyka kuchenna to papryka faszerowana mięsem mielonym, ale papryka wypełniona serem owczym lub ryżem jest również bardzo popularna. Papryka słodka zachowuje świeżość przez dwa tygodnie w lodówce. Papryka ostra jest stosowana do przyprawiania potraw po zakończeniu takich etapów jak suszenie, mielenie i mieszanie, w zależności od ich ostrości.

Słodka papryka ma niską zawartość węglowodanów i kalorii. Najwięcej witamin zawierają czerwone papryki. Szczególnie wysoka zawartość witamin, zwłaszcza witaminy A i C, wspomaga mechanizmy obronne organizmu i pomaga zapobiegać chorobom układu krążenia.