Szafran: cenna przyprawa
Szafran, nazywany też „czerwonym złotem”, to jedna z najdroższych przypraw na świecie, pozyskiwana z wysuszonych znamion słupków krokusa uprawnego. Cenne słupki są zbierane ręcznie i są znane ze swojej żywej żółtej barwy i intensywnego aromatu. Szafran jest często stosowany do nadania potrawom żółtego koloru i niepowtarzalnego smaku.
Szczególne właściwości szafranu
Szafran ma intensywny i złożony smak, który określa się jako ciepły, ziemisty, korzenny, lekko słodki, kwiatowy i gorzki. Ta przyprawa jest znana ze swojej zdolności do nadawania potrawom intensywnego żółtego do pomarańczowego koloru. Niewielka szczypta szafranu wystarcza, aby zabarwić całą potrawę. Szafran jest wykorzystywany do wielu dań, takich jak paella, risotto, bouillabaisse, biriyani i różnych deserów.
Skąd pochodzi szafran?
Szafran jest pozyskiwany z wysuszonych znamion słupków kwiatów krokusa uprawnego (Crocus sativus). Szafran pochodzi z regionów Bliskiego Wschodu i Azji Południowej, przy czym dokładnego regionu pochodzenia nie da się jednoznacznie ustalić. Przypuszcza się, że krokusy uprawne pochodzą pierwotnie z obszarów Bliskiego Wschodu, Persji (dzisiejszego Iranu) i Kaszmiru (północne Indie i Pakistan). Dziś szafran jest uprawiany w wielu częściach świata, w tym w Hiszpanii, Iranie, Indiach, Grecji, Maroku i Włoszech.
Kiedy jest sezon na szafran?
Sezon zbioru szafranu, jednej z najdroższych przypraw świata, wypada z reguły późną jesienią. Szafran jest pozyskiwany z wysuszonych znamion słupków krokusa uprawnego (Crocus sativus). Kwiaty krokusa kwitną jesienią, zazwyczaj w październiku, a czas zbioru wypada w okresie dwóch do trzech tygodni.
W czasie zbioru kwiaty są zrywane ręcznie, a cenne znamiona słupków są z nich usuwane. Aby uzyskać kilogram szafranu, potrzeba tysięcy kwiatów krokusa. Po zbiorach znamiona słupków są suszone, aby można było uzyskać tę cenną przyprawę.
Wykorzystanie i przechowywanie szafranu
Szafran nadaje potrawom wyjątkowego aromatu i ciepłego, ziemistego smaku. Jest często wykorzystywany w wytrawnych daniach takich jak paella, risotto, zupy, dania jednogarnkowe i dania z ryb. Szafran wykorzystuje się, aby nadać potrawom intensywną żółtą lub pomarańczową barwę. Poza tym szafran jest ważnym składnikiem kilku mieszanek przypraw, jak na przykład indyjskiej przyprawy garam masala i hiszpańskiej przyprawy do paelli.
Szafran należy przechowywać w szczelnym opakowaniu, aby zapobiec wnikaniu powietrza i wilgoci. Idealnym rozwiązaniem jest chłodne, suche i ciemne miejsce, takie jak chłodna spiżarka lub szafa na przyprawy, oddalona od bezpośredniego światła słonecznego i źródeł ciepła. Prawidłowo przechowywany szafran można trzymać przez rok do dwóch lat lub nawet dłużej, bez znacznych strat jakości.
Składniki szafranu
Szafran zawiera związki przeciwzapalne, takie jak krocyna i krocetyna. Przyprawa ta może redukować ryzyko chorób serca i układu krążenia, obniżając ciśnienie krwi i regulując poziom lipidów. Istnieją również dowody na to, że szafran ma właściwości przeciwnowotworowe. Zawarte w szafranie przeciwutleniacze mogą poza tym redukować uszkodzenia komórek przez wolne rodniki.
Kalorie: 349 kcal
Węglowodany: 61,5 g
Białko: 11,4 g
Tłuszcz: 5,9 g
Witamina A: 0 067 µg
Witamina B1: 0 mg
Witamina B2: 0 mg
Witamina B6: 0 mg
Witamina C: 0 mg
Witamina E: 0 mg
Wapń: 110 mg
Żelazo: 1,11 mg
Potas: 1 mg
Magnez: 200 mg
Sód: 150 mg