Precel: idealny towarzysz każdego posiłku

Słowo „precel” pochodzi z łacińskiego słowa „bracellus” lub „bracchium”, które oznacza „ramię”. Odnosi się to do kształtu precla, przypominającego skrzyżowane ramiona.

Typowy kształt precla, przywodzący na myśl skrzyżowane ramiona i gruby brzuch, jest nie tylko atrakcyjny wizualnie, ale pomaga uzyskać jednolitą chrupiącą skórkę i miękki środek. Charakterystyczna skórka precla powstaje przez zanurzenie surowego ciasta w ługu sodowym przed jego upieczeniem. Proces ten nadaje preclom niepowtarzalny smak i błyszczącą powierzchnię.

Precel ma długą tradycję i jest stałym elementem piekarnictwa, szczególnie z terenów niemieckojęzycznych: szwabskiego, bawarskiego i austriackiego.

Dokładne pochodzenie precli nie jest jednoznacznie wyjaśnione, ale są liczne legendy i historie z tym związane. Jedna z najbardziej znanych legend głosi, że w XV wieku pewien czeladnik piekarski przypadkowo wrzucił kawałek ciasta do roztworu ługu i mimo to je upiekł. Ciasto po upieczeniu było tak smaczne, że w wyniku tej pomyłki powstał precel. Dziś jest to popularny wypiek, oferowany przez wiele piekarni. 

Precle można spożywać na różne sposoby. Doskonale smakują posmarowane masłem lub jako dodatek do pożywnych posiłków takich jak biała kiełbasa lub obazda. Można z nich również zrobić kanapki z serem, szynką lub jajkiem. Aby nie stracić ich świeżości, najlepiej je spożyć w dniu zakupu. Można je jednak również zamrozić i w razie potrzeby podpiec w piekarniku. 

Precle składają się głównie z mąki pszennej, wody, drożdży, soli i ługu sodowego. Zawierają dużo węglowodanów oraz trochę tłuszczu.