Mortadela: typowa kiełbasa parzona

Mortadela zawdzięcza swoją nazwę przyprawie, której kiedyś używano – jagodom mirtu. Z tego powodu mortadela była nazywana po łacinie również myrtadellą. Obecnie zamiast jagód mirtu używa się pieprzu. Pozostała po nich jedynie właśnie nazwa. Mortadela należy do kategorii kiełbas parzonych. Zazwyczaj spożywa się ją jako wędlinę z widocznym dodatkiem (pistacjami, papryką itp.). Mortadela pochodzi z włoskiego miasta Bolonia. W przypadku mortadeli wykorzystuje się następujące mięso:

• boczek
• nieco odtłuszczone mięso wieprzowe
• dobrze odżyłowaną wołowinę i cielęcinę

Mortadela była ponoć znana starożytnym Rzymianom w nieco zmienionej recepturze. Dowody na produkcję według używanej do dziś receptury istnieją jednak już w późnym renesansie. Za kolebkę mortadeli uważa się włoskie miasto Bolonia w regionie Emilia Romagna, a niejaki Cristoforo di Messisbugo jest uważany za wynalazcę prawdziwej mortadeli. W tamtych czasach wyrabiano ją jeszcze z mięsa osła.

Mortadela to doskonała wędlina do chleba i bułek. Nadaje się ona również do sałatki ziemniaczanej. Kolejny przepis na smażoną mortadelę pochodzi z Bolonii. Tutaj mortadela jest krojona na kawałki, a następnie panierowana i smażona w głębokim oleju na patelni. Jej kawałki nadają się do jedzenia palcami. Innym wariantem jest mortadela carpaccio – włoska przystawka. W tym przypadku zamiast surowej wołowiny używa się plastrów mortadeli. Pasuje do niej typowo włoska rukola i smakowity dressing.

Przechowywanie mortadeli

Podobnie jak kiełbasy parzone i gotowane ten produkt może być przechowywany w lodówce przez dwa do czterech dni w temperaturze od zera do czterech stopni. Wędliny powinno się umieszczać w najchłodniejszym miejscu bezpośrednio nad komorą na warzywa. Otwarty produkt należy skonsumować w ciągu kilku dni. Zamrożony produkt można przechowywać w temperaturze minus 18 stopni przez cztery miesiące. Należy zadbać o to, aby opakowanie było szczelnie zamknięte.

Mortadela jest cennym źródłem wysoce przyswajalnego żelaza, witamin B12 i B6 pełniących ważną funkcję w metabolizmie homocysteiny, a także wapnia i magnezu, które wzmacniają serce, kości i mięśnie, szczególnie podczas stresu i wysiłku fizycznego.