Kiełbasa parzona: popularny przysmak
Kiełbasa parzona to wędlina, która w procesie produkcji jest sparzana, smażona, pieczona lub w inny sposób podgrzewana w wysokiej temperaturze. Dzięki temu wyrób jest jędrny i kruchy. Kiełbasa parzona składa się w 50 procentach z chudego mięsa, w 25 procentach ze słoniny i w 25 procentach z wody.
Szczególne właściwości kiełbasy parzonej
Nazwa „Kiełbasa parzona” jest zbiorczym określeniem dla rodzajów kiełbas, które są wyrabiane w podobny sposób. W procesie produkcji chude mięso i słonina są rozdrabniane. Uzyskana masa musi być przez cały czas dobrze schłodzona, aby zapobiec jej przedwczesnemu krzepnięciu. Jedną z metod jest dolewanie wody z lodem.
Następnie dodaje się sól stołową/peklową, która rozpuszcza białka i ma działanie konserwujące. Na tym etapie do dodaje się zioła i przyprawy, miesza i napełnia osłonki. Następnie podczas parzenia kiełbasy są denaturowane. Zwykle odbywa się to w temperaturze około 68 stopni Celsjusza. Konsystencja kiełbasy zależy od zdolności wiązania wody przez mięso.
Kiełbasy parzone można podzielić na cztery grupy:
- Kiełbaski (wiedeńskie, serdelki)
- Kiełbasa drobno rozdrobniona (liońska, biała, wątrobianka)
- Kiełbasa grubo rozdrobniona (myśliwska, piwna, krakowska)
- Parzona kiełbasa z dodatkami (Krainer z żółtym serem)
Pochodzenie kiełbasy parzonej
Kiełbasa była znana w Grecji już w VIII wieku p.n.e. W tak zwanych „walkach o kiełbasę” zwycięzca otrzymywał tę wędlinę jako wyraz uznania. Rzymianie w tamtym okresie również byli entuzjastami jedzenia kiełbasek. Kiełbasa parzona to określenie wszystkich rodzajów kiełbas, których mięso jest najpierw schładzane poprzez dodanie wody lub lodu, a następnie gotowane, smażone lub pieczone. Dzięki tej metodzie następuje koagulacja białka, a kiełbasa staje się jędrna.
Kiedy jest sezon na kiełbasę parzoną?
Kiełbasę parzoną można kupić przez cały rok.
Wykorzystanie i przechowywanie kiełbasy parzonej
Kiełbasa parzona jest doskonałym dodatkiem do pieczywa, sycących gulaszy, sałatki makaronowej lub ziemniaczanej. Popularne są kiełbasy parówkowe, produkowane w sztucznych osłonkach, np. liońska. Inne popularne wyroby to kiełbasa suszona powietrzem i wędzona, również w sztucznej osłonce, oraz biała bawarska w naturalnej osłonce. Duża popularnością cieszą się też winerki i frankfurterki. Do znanych kiełbas parzonych należą również myśliwska, wątrobianka i mortadela.
Kiełbasę parzoną, podobnie jak gotowaną, można przechowywać przez dwa do czterech dni w temperaturze od zera do czterech stopni w lodówce. Otwarty produkt należy skonsumować w ciągu kilku dni. Zamrożoną wędlinę można przechowywać w temperaturze -18 stopni. Należy zadbać o to, aby opakowanie było szczelnie zamknięte.
Składniki kiełbasy parzonej
Kiełbasa parzona była kiedyś znacznie bogatsza w tłuszcz. Obecnie do produkcji wędlin używa się więcej mięsa niż tkanki tłuszczowej. Kiełbasy parzone zawierają średnio około 25% tłuszczu. Ponadto w 100 gramach tej wędliny jest średnio 12 gramów białka, 20 gramów tłuszczu, 0,2 grama węglowodanów i 225 kalorii.