Marchew: chrupiący wulkan energii

Imbir jest jasnobrązową bulwą o pergaminowej, zdrewniałej powierzchni. Jego charakterystyczny smak jest owocowy i ostry.

Ziemniak jest bulwą rośliny ziemniaka i służy jako magazyn składników odżywczych i wody. Jedna roślina wytwarza od 10 do 25 bulw.

Charakterystyczną cechą selera jest jego bulwa, która jest wielkości mniej więcej pięści i ma grubą, brązową skórkę. Wnętrze bulwy jest białe, jędrne i włókniste.

Czy wiesz, że rzepa jest spożywana od czasów starożytnych? Już w starożytnym Rzymie wiele potraw, a nawet chleb, uszlachetniano nasionami rzepy.

Korzeń chrzanu jest uważany za klasyczne warzywo zimowe, a sezon na niego przypada głównie na okres od października do kwietnia. Stosuje się go do przyprawiania pikantnych potraw.

Biało-żółty korzeń pasternaku w kształcie rzodkiewki, o długości do 40 cm, ma nieco ostrzejszy smak niż mniejsza, porównywalna marchewka.

Korzeń pietruszki lubi klimat umiarkowany, a sezon na jego uprawę trwa od października do stycznia. Jest popularnym składnikiem do przygotowywania zup i gulaszów.

Starta lub pokrojona – rzodkiewka jest zwykle spożywana na surowo w sałatkach lub samodzielnie. Dobrze smakuje również lekko ugotowana na parze lub w curry.

Rzodkiew to wspólne określenie dla dziesięciu podgatunków. Różnią się one głównie wielkością, wyglądem, smakiem i obszarem uprawy.

Buraki można spożywać na surowo, gotowane, gotowane na parze lub smażone. Mają one smak ziemisty, kwaśny do gorzkiego i doskonale harmonizują z surówkami z surowych warzyw.

Wężymord czarny korzeń, zwany również szparagiem zimowym, przez długi czas był wykorzystywany jako roślina lecznicza, a dopiero później przyrządzano go jako warzywo. Ma smak od pikantnego po orzechowy.

Słodki ziemniak, dzika roślina znana również jako „batat”, jest podstawowym pożywieniem w wielu krajach na całym świecie.

Oryginalnie topinambur pochodzi z Ameryki Północnej i Środkowej. Jest często używany do dań wegetariańskich i ma wysoką wartość odżywczą.