Boćwina: wskazówki dotyczące zakupu i przyrządzania

Uwaga: niebezpieczeństwo pomyłki! Boćwina jest bardzo podobna w wyglądzie i smaku do szpinaku, ale botanicznie jest burakiem, a zatem jest spokrewniona z burakiem ćwikłowym. Jednak dziś spożywa się tylko liście i łodygi boćwiny. Zebraliśmy wszystkie ciekawostki na temat letnich warzyw.

Boćwina pochodzi z wschodniej części basenu Morza Śródziemnego i z Bliskiego Wschodu. Roślina ta była uprawiana już w starożytności, stanowiąc popularne warzywo w starożytnej Grecji i w Rzymie. Boćwina była też uprawiana w Persji, a w średniowiecznej Europie uchodziła za cenną roślinę leczniczą. W XVI wieku boćwina w końcu rozpowszechniła się w całej Europie i zyskała na znaczeniu jako warzywo. Dziś boćwina jest uprawiana przede wszystkim w krajach śródziemnomorskich oraz w innych ciepłych regionach świata. W Europie występuje szczególnie na południu Hiszpanii i na południu Włoch. W odpowiednich warunkach można jednak uprawiać boćwinę również w zimniejszych regionach, na przykład w przydomowej szklarni.

Dziś boćwina jest uprawiana przede wszystkim w krajach śródziemnomorskich oraz w innych ciepłych regionach świata. W Europie najważniejszymi krajami upraw są Hiszpania i Włochy, ale boćwinę uprawia się także we Francji, Grecji i w Turcji. Poza tym boćwina uprawiana jest również w Ameryce Północnej, Australii i Afryce Południowej. Boćwina jest mocną rośliną, z reguły uprawianą jako roślina jednoroczna. Preferuje nasłonecznione miejsce z przepuszczalną, bogatą w składniki odżywcze glebą.

Kiedy jest sezon na boćwinę?

Szczyt sezonu w umiarkowanych szerokościach geograficznych przypada na miesiące letnie od czerwca do września, co czyni ją klasycznym warzywem letnim. Jednak świeża boćwina – zwykle importowana – jest dostępna w sprzedaży od marca do października.

Ze względu na wysoką zawartość ważnych substancji i minerałów, dojrzała boćwina jest uważana za niezwykle korzystną dla zdrowia. Roślina ta jest bogata w witaminę K, witaminę A i witaminę E, a także sód, magnez, potas i żelazo. Dlatego botwina jest często stosowana w leczeniu chorób dróg oddechowych, a także przy stanach nerwowych. Ponadto boćwina jest zalecana przy zaburzeniach pracy jelit. Boćwina wspomaga trawienie tłuszczów, odciąża wątrobę i neutralizuje wolne rodniki. Jednak ze względu na stosunkowo wysoką zawartość azotanów nie zaleca się wielokrotnego odgrzewania boćwiny.

Kalorie: 21 kcal

Węglowodany: 0,069 g

Białko: 2,13 g

Tłuszcz: 0,28 g

Witamina A: 0 µg

Witamina B1: 0,1 mg

Witamina B2: 0,16 mg

Witamina B6: 0,09 mg

Witamina C: 39 mg

Witamina E: 1,5 mg

Wapń: 103 mg

Żelazo: 2,7 mg

Potas: 376 mg

Magnez: 81 mg

Sód: 90 mg

Kwas szczawiowy w boćwinie: na co trzeba uważać?

Kwas szczawiowy to organiczny kwas, który występuje w wielu produktach spożywczych, takich jak rabarbar, szpinak i boćwina. W boćwinie jest on zawarty głównie w liściach. Kwas szczawiowy nie jest niezbędny dla organizmu, a w dużych ilościach może być szkodliwy. Jednorazowe spożycie zbyt dużej ilości lub regularne spożywanie większych ilości boćwiny może prowadzić do takich objawów, jak bóle głowy, nudności, wymioty i biegunka. Aby zminimalizować ryzyko przedawkowania kwasu szczawiowego, liście boćwiny należy dokładnie umyć przed spożyciem. Osoby, które mają kamienie nerkowe lub inne problemy z nerkami, powinny unikać spożywania boćwiny.

Jest wiele odmian boćwiny, które różnią się między sobą wielkością, kształtem, kolorem i smakiem. Poniżej znajdziesz zestawienie najpopularniejszych odmian boćwiny.

Różnica między boćwiną zwyczajną a szerokoogonkową

Generalnie występują dwa typy boćwiny: boćwina zwyczajna i boćwina szerokoogonkowa:

• Boćwina zwyczajna ma duże, zielone liście z czerwonymi, żółtymi lub białymi ogonkami. Liście zwykle są nieco bardziej miękkie niż liście boćwiny szerokoogonkowej i mają delikatniejszy smak. Boćwina zwyczajna idealnie nadaje się do sałatek, koktajli i jako dodatek.
• Boćwina szerokoogonkowa, znana również jako „Rhubarb-Chard”, ma długie, grube łodygi z szerszymi liśćmi, które są trochę twardsze i bardziej gorzkie niż u boćwiny zwyczajnej. Łodygi mogą występować w różnych kolorach: czerwonym, żółtym lub białym. Boćwina szerokoogonkowa doskonale nadaje się do gotowania i pieczenia, ponieważ łodygi potrzebują więcej czasu, aby zmięknąć i rozwinąć swój smak.

Boćwina szerokoogonkowa w różnych kolorach: czerwonym, żółtym i białym

Boćwina ma nie tylko różnorodne zastosowanie, ale występuje również w różnych kolorach.

• Czerwona boćwina ma czerwone łodygi i nerwy liści. Liście są z reguły ciemnozielone. Odmiana „Ruby Red” jest najbardziej znaną odmianą czerwonej boćwiny.
  
• Żółta boćwina ma żółte łodygi i nerwy liści. Liście są zazwyczaj jaśniejsze niż w innych rodzajach boćwiny. Odmiana „Golden Sunrise” jest najbardziej znaną odmianą żółtej boćwiny.
  
• Biała boćwina ma białe łodygi i nerwy liści. Liście są zazwyczaj ciemnozielone. Odmiana „Fordhook Giant” jest najbardziej znaną odmianą białej boćwiny.
  

Jest też kilka odmian boćwiny, które stanowią połączenie różnych kolorów. Na przykład odmiany z czerwonymi i zielonymi liśćmi lub żółtymi i czerwonymi łodygami. Kilka odmian ma też niezwykłe kombinacje kolorów, np. różowe lub pomarańczowe liście.

Boćwina to uniwersalne warzywo, które jest łatwe w przygotowaniu. Aby wydobyć to, co najlepsze z boćwiny, przedstawiamy przydatne wskazówki, jak wybrać świeżą boćwinę i jak ją przechowywać, aby była długo świeża i chrupiąca.

Boćwina jest używana głównie jako warzywo w kuchni. Pasuje dobrze do smażonego mięsa, ryb oraz potraw z jajek. Boćwina jest równie smaczna w sałatkach, zapiekankach i na pizzy. Liście można przygotowywać podobnie jak szpinak, natomiast łodygi gotuje się jako osobne warzywo. Smak boćwiny jest wyraźniejszy niż smak pokrewnego szpinaku i charakteryzuje się pikantną, orzechową nutą. Różnice w smaku między poszczególnymi odmianami boćwiny są jednak niewielkie. Boćwina może być przechowywana w komorze warzywnej lodówki przez kilka dni bez żadnych problemów.