Kajzerka: klasyk wśród bułek

Charakterystyczną cechą kajzerki są jej bruzdy w kształcie gwiazdy, które są wykonywane przez specjalny stempel lub ręczne nacięcie ciasta przed upieczeniem. Kajzerki mają złotobrązową, chrupiącą skórkę i miękki, puszysty środek. Bułki te mają uniwersalne zastosowanie i pasują zarówno do słodkich, jak i do słonych dodatków. 

Kajzerki pochodzą z Austrii, gdzie były wypiekane już w XVIII wieku. Nazwa „kajzerka” podobno ma związek z cesarzem Franzem Josephem I (niem. „Kaiser” = „cesarz”), który miał być wielkim miłośnikiem tych bułek. Z Austrii kajzerki dotarły do wielu innych krajów i stały się jednym z ulubionych rodzajów pieczywa śniadaniowego w Europie i poza nią.

Kajzerki są bardzo uniwersalne i można je wykorzystać w różny sposób. Idealnie nadają się jako baza do kanapek, dodatek do zup i sałatek lub jako samodzielna przekąska, serwowana z odrobiną masła i dżemu. Kajzerki należy przechowywać w szczelnym pojemniku w temperaturze pokojowej, aby zachować ich świeżość. Można je także zamrozić i w razie potrzeby podgrzać w piekarniku, aby ich skórka pozostała chrupiąca.

Głównymi składnikami kajzerek są mąka (zwykle mąka pszenna), drożdże, woda, mleko i sól. Popularne są też wersje z makiem lub sezamem. Ciasto po wyrobieniu i pozostawieniu do wyrośnięcia jest formowane na kształt bułek i przed pieczeniem nacinane za pomocą specjalnego stempla lub noża, dzięki czemu bułki uzyskują charakterystyczne bruzdy. Bułki zawierają dużo węglowodanów i dlatego są sycącą opcją śniadania lub przekąski.